O gato nuclear

Había unha vez un gato que fixo unha bomba atómica para destruír a outros cans que lle roubaban a comida e así poder comer tranquilo sen que lle molestasen. Tardou uns días, mellor dito, meses, non, mellor dito anos.

- Ha ha ha ha – dixo o gato con voz sinistra.

- Por fin poderei comer a miña comida sen que me molesten.

Os cans buscaron e buscaron solucións para roubarlle a comida ao gato. Nada máis velo, pegáronlle un disparo. O gato morreu, pero antes de morrer explotou a Terra. Pero como os humanos xa o sabían, foron á Lúa.

Pero o gato sabía manexar metralletas, dinamita, tanques e coches.

Os humanos ao chegar á Lúa colleron moitos traxes de astronautas, colocaron un dispositivo para que houbera atmosfera, plantas e o planeta máis grande. Grazas a todos eses dispositivos, a Lúa, pouco a pouco foi converténdose nun planeta novo; o máis grande. Facíase chamar Luterra. Alí a contaminación era escasa xa que levaban pouco tempo.

A Lúa agora era un gran refuxio. O caso é que como a Lúa era máis pequena ca Terra, empezoulles a quedar pequena.

Un día prohibiron ter máis nenos. Esta lei foi un fracaso, as persoas intentaron ir a outro planeta pero non podían, despois de moitos anos non tiñan poboación e a xente enfadouse. Un home que quería ter un neno co que xogar ao fútbol, vingouse, destruíndo a Luterra. Terminou en anacos e con moitas mortes. Entón o home mudouse a outro planeta, chamado Saturno. Alí puido ter un fillo, só que había un problema, era unha nena.

Mentres estaban en Saturno o gato reviviu. Sofía, que era o seu nome, cambiouno por Guerroz.

Guerroz ía a polos cans, pero non podía porque estaban en Saturno. Encontrou outro gato e falaron sobre os cans e a comida. Guerroz preguntou ao gato:

- Como te chamas?

- Chámome...